Begonvil Bekleyiş Şiiri - Adnan Durmaz

Begonvil Bekleyiş

kaç diri gövde
kumlarda
uzandı
hoyrat ve kışkırtan bir ayla
sularda gizler bıraktı
bulut öptü memelerini
dalgalar bundan çılgın
değirmi kalçalarını güneş okşadı
inciden kumsalda kaç dinç ahu revan
turunç izler bıraktı

açtıktı mağrasını beynimizin arşipele
aşk dokuyan ipek sular
ışıktan sözler bıraktı

gecedir
fosforlu türküler söyler zaman
su billurdan ürperir
kırık kayıklar gibi içimizden geçer yel
hazin inleşiriz

gönlüm mü
yorgun gemi
kırgın
kıyıda halatlı hurda
salınan
dehlizlerim mi suya dalan
köpük köpüğe arınan
yalnızlığım benim
üşüyen yanım
yıldızlı geceyi sarınan

kederim
kayalıklar üstünde yaralı martı
kasveti sarartmış rüzgarı
demir atmış turuncuya bulutlar
saçlarım gurbet kırçılı
havada korsan efkarı
yaşanmamış güzelliklerden
kalan bir hayalet dolaşır peşimsıra
gülüşün kıyısında iz süren gölge
tepeden tırnağa sapsarı

bir avuç kırık düş kalmış ömrümden
bir avuç kül
bir avuç gül kurusu
nafile bir şarkıda köpükler
aşkını şehvete değişmiş o ay
ve begonvil akşamları
türkü tadında çay
şifasız hüzünlerin başında bekleşiriz

gece hercai bir tanrıçadır
sanki hiç bozulmamış bekareti
esmer güler-kısrak yürür- salınır
rüzgarı yakar eti
insanın aklı alınır

sonra gelir
saplanır sinemize
o hançeri sessizlik

susarız
susuz
kıraç bir sonsuzla eyleşiriz

aah benim finikeli kadınım
kayralı prensesim
symirnalı hayalim
denizkızlarının turkuaz türküleri
sarıya boyanırken ayın bahçesinde
antik bir liyr kesilir kalbim
sen aklıma esince

sana dalgaların ipeğinden
libaslar örteyim
çırıl çıplak gel
yakamozlar takayım gece denizi saçlarına
gözlerimle yıkayayım gövdeni
seninle zaman bile mutlulukla eğirilir

şimdi
gecenin taş hücresinde bir dünya
akmaya hazır bir çağlayan hayat
yana yana
seni bekleşiriz

ağustos 2004 bodrum
adnan durmaz