Begonvil Şiiri - Hasan Ekrem

Bir düşün orta yerinde,
Kaçıyor uykum gecenin sensiz yanına.
Sızıyorum kirpiklerinin ucundan,
Çiy tanesi sessizliğince,
Dudaklarına.

Soluk sarı ışıklar karışıyor
Geniş caddelerin ıslak kaldırım taşlarına
Bir adım bin ses yankısı kulaklarımda
Dolduruyor yokluğunun nefesi geceyi
Boğuluyorum gri bulutlarında bu kentin.

Bir gelincik şafağı gözlüyorum
Yemyeşil kırlarda açan kıpkırmızı.
Beyaz papatyalarda geziniyor ellerim
Saçların uçuşuyor parmak uçlarımda
Öpüyorum usulca her bir telinden
Dokunuyor alnıma rüzgarla nefesin.

Geceye takılı kalmış zamansız bir saatin
Tik takları ile salınmakta sensizlik
Alarm sesi karışıyor tütün sarısı bulutlara
Almak ile vermek arasında bi yerde
Nefesim karışıyor sonra, unutuyorum
Sen düşüyorsun dilimin ucuna
Aklım portakal çiçeği kokularına karışıyor
Tüm gökyüzü karışıyor içimde bi yerde
Begonviller arasına saklanıyor gece.

Begonvilleri seviyorum.
Yeşilden beyaza dönen saflığını
Kırmızıya dönen aşkını
Mor yapraklar arasına saklanmış
Utangaç küçük beyaz çiçeklerini seviyorum.

Uyumak istiyorum şimdi yeniden
Çekip dizlerimi karnıma
Kollarım koynumda
Rahminde karanlık gecenin
Ve bir çiy tanesi sessizliğinde
Ansızın.