dilin ağır taşı
bedriye korkankorkmaz
tarihe tanıklık eder gibi
tanığıyım yaşadıklarımın
tabutumu kendim taşıyorum
dirilişin öyküsü
bedriye korkankorkmaz
yakarman boşuna kendime
İflâh olmam bu gidişle ben
doğduğum akşam anne oldum
bedriye korkankorkmaz
eve eli boş dönen babaların
çocukları bekler yollarını
açlığı umarsızlığı
duygu
bedriye korkankorkmaz
tüm bedenimle özlüyor
duygularınla konuşuyorum senin
seninle tanıştığım gün
MASAL ÇAĞI ÇOCUKLARIYIZ
Bedriye KORKANKORKMAZ
Bilyelerle oynadığımız
Bahçeli evin hayalleriyle büyüdük
Esmer beyaz gri renkliydi ağaçlar bahçeli evimizde
izin ver
bedriye korkankorkmaz
izin ver
yüzüne kapanan kapıları açayım
sensiz kuraklığın acımadığı doğa gibiyim
yıllar önce ölmüştüm ben
bedriye korkankorkmaz
kardeşim Kurtuluş’ a
yüreğim
bedriye korkankorkmaz
yine yattı ameliyat masasına yüreğim
karaciğerinden alınan parçaları
mezarlarına çiçek diye bıraktı dostların
Sevilmemiş tenlerin
renklerini
Gülmemiş yüzlerin
Yaşlarını biliyorum
Bilirim işçiliğini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!