Ben başlarken satırlarıma
Sen vardı hep, o bitmeyen sen
Bazen başlayamadığım sen,
Bazen defalarca üzerime yıkılan sen
Yangın misali acıtmaların,
Sokak çakallara mekân olmuş
Duydum ki gözleri deli bakarmış
Yollara hâkimler oluşmuş
Geçenlere zindan kokmuş
Kalmıyor ki hiçbir madde taze
Bir zaman var, bozulmuyor akıp gidiyor
Birde anılar var, tazeledikçe içinde büyüyor
İnsan geçmişi özlüyor, hasret belki acı geliyor
İnsan kıymet bilmiyor, elindekini yitirdiğinde anlıyor
Sonra anılar, müptela ediyor, gel demek olmuyor
Anılar yaralıdır
Göğsü karanlıktır
Ser’ den geçmez servan dinlemez
Uzadı mı bitmez
Dönüşler fayda etmez
Anılar yaralıdır
Yolları dardır
Ziyanlar zirvededir
Pişmanlıklar kapıdadır
Ah ile geçen zaman şimdi isyanlardadır.
Kader şair, hayat malzemedir
Yaşam iki yüzlü
Acı tatlı
İnsan birer yolcu
Devran mütehavvil
Yaşam bir öğretmen
Bazen özlüyorum aslında
Sevgiliye şiirler yazmayı
Ona her bir tanesinden
Kaşından gözünden saç telinden
Güllerden bahsetmeyi
Ona birkaç satır yazmayı,
Anladım ben
Yazamam şimdi aşk sözleri
Öyle dökemem içimi ellerime
Süslü süslü mürekkepleyemem beyazı
Klişe olmaz şimdi hiçbir şey
Çok eskilere benzeyebilir ama
Kimseye kızamam yaşadıklarımdan,
İnsan hayâsız kalınca çeker bir aman
İlk anlar zor gelmez belki, sadece küçük bir zaman
Sonra, zaman geçmez görünür an ve an
Alışır beyin, gönülden daha çabuk
İlerledikçe gece ve gündüz,
Ağzımı aşktan mı açsam, bilemiyorum
Mantığımla mı yazsam, düşünemiyorum
Ben yüreğim diyorum,
Hiç mi olmadı böyle bir şey!
Kalmamış mıydım böyle muallâklarda
Yüreğimi dinlerdim hep, ve
Senli duygularla uyandım bu Gece
Boşa değilmiş huzursuzluğum, üzgün olduğunu anladığımda
Yalnız değilsin, ahesteyim bu vakit
Artık avutmaz hiçbir şarkı
Ne bi teselli, nede içinde sen olmayan cennetten güzeli
Yalnız değilsin, sevgilim gecenin matemi üzerimde…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!