Bedir Şiiri - Fahreddin Arslan

Türk diline saygıyla ithaf olunur…

BEDİR

Ay başka, bir başkalık var; saf; bedr sahabesi,
Çöl başka, ufuk başka gece, ali mertebesi,
Gözlerde O, kalblerde O; evrenin efendisi,

Beş mukkaddes gece ile çıkarken cumaya,
Dillerde dua ile eller yöneldi semaya.
Çölde bir meltem estirir de kuran tilaveti,
Peygamber ordusuna bu son namaz daveti.
Kulaklar onda; duru bir sesle ezanda Bilal,
Kumlar titrer; belki bütün çölde vaki zilzal.
Rasule kalbini açmış üçyüzonuç eshab,
Öyle bir vecd ki canlar ve kanlar ona vehab.

Gazadan mahrumken sekiz bedir izinlisi,
Kalbler rehin bedirde; olmadı tesellisi.
Gönüllerde bir kaygı belki O’ndan ayrılık,
Çisiltiyle serinleyen yüzler aydan aydınlık.

Kamer suresiyle gözlerde bir müjde bir haber,
Bir nida ki sarsıyor derinden! Allahuekber.
Vadedilen taife katran karası kasvetle,
Peygamber ordusu Zübeyrle, Miktat Bin Esvet’le.
Öfkeyle Kibirle yükselir “kureyşli” sedası,
Utbe Bin Rebia,Şeybe, Velid’de, cengaver edası.
Kardeş, amca ve belki baba; hepsi bir yana,
Hüzeyfe; bu nasıl inanç ki; atıldın meydana.

Hüsrandaki Abdullahı O’ndan hatıra aldık,
Kendisine yaşamayan dost Ebubekir Sıddık,

Muaz, Muavvez ve birde Adullah Bin Revaha,
Onlar ensar; olamazlar asla küfre beha.
Uhud şehidi Hamza ki bir yanda; Seyfullah,
Bir levhada arşa kazındı Ali; Es’edullah.

Seksen yaşında bir delikanlı ki, Ubeyde,
Şehidlerin evveli gülsün! cennetül firdevsde.
Tatlı tebessümler; dünyaya gözler kapamakta,
Sen şehitsin Ubeyde peygamber muştulamakta.

Rüzgarla yarışır Ali’nin elinde zülfikar,
Yalnız, bir mukaddes gaye için kanlar akar.

Eyup El Ensar’la sancaklar arşa yükselmekte,
Serin gölgesi bedirden, istanbula düşmekte.
Ufukta toz dumanla müphem bir kanatlı ordu,
Küfürle mahsul bir gücün karşısında durdu.
O duayla kalpler de korku dizlerde titreme var,
Bütün melekler ayakta; İsrafil, Cebrail de var.

Çölde gülistandır bedir; tomurcuklar açtı,
Cennete ondört gül bugün hatıra olacaktı.
Bir ikindi vakti serinliğinde gül kokuyor,
Varlığı arşın öbür yanından duyuluyor.
O tebessüm etmekte; çehrede nurlar parlar,
Berrak nehirler tatlı serinlikle ruha dolar.
Dev yıldızlar asırlar ötesine doğmakta,
Aydınlık yüzlerde, sanki güneş kararmakta.

2001 Bingöl