Bedenin değil ruhun dansı

Başka toprakların adamları ve kadınları bugün artık başka başka hayatlarda
Kim asıl kim olduğunu hatırlamasa, farketmese ya da bile isteye kasten unutsa da
Öldüğü sanılan şeyler hala yaşıyor, asırların ve uzak mesafelerin de inadına…
Bedenleri sadece aracı, asıl mevzu ruh; kopup gidilen en hızlı ortamlarda
Vücutlar oldukça kıvrak kafalar tam da olması gereken anın kıvamında
Ruhun ateşi, bedeni yakıp çeşit duyguların kokusu etrafı tam sardığında
En karanlık köşede bile tavır; istemese de ritme kapılıp geceye yakıştığında
İşte o an gerçek kimliklerini yaşamaya başlayıp zamanı ve mekanı aştıklarında
En çok başları dönüyor. Hepsi de hem kendinin ve bir diğerinin etrafında…
Binlerce yıllık insanlığın macerasında başka sazlar da rol almışlarsa da
En çok O davulu hatırlıyorum kadim zamanlardan da öncesinden kalma
Tanrılara kurban edilen nice güzelliğin peşinden yakılan ağıtlarda ya da
En vahşi savaşların ortasında, kazanıldığı sanılan sahte zaferlerin sonunda
Dünyanın her hangi bir kuytu köşesinde tüm korkular coşkuyla yarıştığında
Acı mı çekiyorlar yoksa gerçekten eğleniyorlar mı anlayamadığım o anlarda
Unutmaya çalıştıklarını hatırlamaya başlıyorlar ayakları inanılmaz hızlandığında
Asıl unutuklarını yeniden hatırladıklarında ise mevzu artık bambaşka bir mecrada
Bakışlar artık gözlerin de ötesinde kalbe ulaşıp gerekli mesajlar alındığında
Ritim birden yavaşlıyor en duygusal anılarda eller kavuşuyor sıcacık omuzlarla…
Esmer tenlerinin dünyasında kanları daha hızlı akıyor; sırrı sanırım damarlarında
Bir yerlerde ateşle baruta benzetip et ile tırnak misali olanı ayırmaya çalışsalar da
Ayazın ve güneşin kavurduğu uzak topraklarda; kadını erkeğinin hep tam da yanında,
Dünya küçülüp dört dönüyor, emeğin ucuzlayıp işlerin zorlaştığı hayat yokuşunda
Sabahtan akşama kadar süren koşuşturmalarda hiç bir yere varamasalarda
Hiç bir kasıntının yer bulamadığı bu dünya ne olur ki Züğürt tesellisi olarak algılansa
Teselli artık herkesin en büyük ihtiyacı bugünün körleşen modern beton yaşamında
Bazıları tersine inansalar da rüyalar halen yaşanabiliyor gerçeğin yalancı dünyasında…

Yılmaz BEKTAŞ