Bedene İnfak Şiiri - Bilal Çevik

Kar merhamet ederek düşer ateşime
Çoktandır sürüklediğim anılar donarken
Bir bakışın kaldı aklımda cemre niyetine
Ağaca sımsıkı tutunan yaprak misali
Yapıştı ellerim ve ben hayatın tenine

Duyularım yoklarken hayatı
Başım ellerimin arasında
Güvende olmanın avuntusu
Halbuki sıkamamıştım hala günahlarımı
Süngerleşmiş beynimin ikametgahından

Sıyrıkların hazzındayım mazime dair
Her lahza eskitti toprak beni
Lakin eskiyemedim toprak kadar
Kurtarılmış ruhum diriliğime sebep
Alenidir ümidim değildir bir serap

Kuşlar kanatlarında taşır canlarını
Özgürlük türküsünü mırıldarlar
Deniz kıyısını yalayan melteme
Bir seyir infak ettim gözlerime
Gözlerim bende canım gözlerimde

Toprağı kokutan yağmur akar saçımdan
Saklı saklı gülümserim
Yüzüme bakamayan kem gözlere
Öğretirim yüreğime gitmeyi artık
Gitme değil kavuşmakmış meğer bu.