Beden Kafes...Ruh Nefes...

Ey...İn...
Bilmelisin ki..
Bedenin bir kafes...
Ruhunu taşır...
Ruhun bir nefes...
O da nefsini taşır...
Beden..kafes ise...
Ruhun...bir kuştur...
Beden özüne döner
Ki...o topraktır...
Ruh özüne gider
Ki...O...Yaratandır....

Kafes var...
Kafesten ayrı...
Kimi ağaçtan...kimi bakırdan...
Kimi de altından...
Ağacı kurt...bakırı pas yer...
Altın...çamura bulaşsa da..altındır...
Ağacı vernikle...bakırı antipasla koru...
Altın madenlerin kralı...
Onu da hırsızdan koru....

Ruh var...ruhtan ayrı...
Kimi seydi...kimi de şaki...
Ki...seydi derdi sevdi...
Verenden bildi...
Şaki...kolayı sevdi...
Kovulanı dost seçti...
Seyidi aşk yaktı...dert pişirdi...
Allah...Allah...diye şakıdı...
Şakiyi nefs yaktı...şer bitirdi...
O da..vah...vah...diye şakıyacaktı....

Her beden...ruhunun yuvasıdır...
Ruh da..yuvasını sevendir...koruyandır...
İster ağaçtan...ister madenden olsun...
İster kırık...ister ezik olsun...
Her beden topraktandır...
Özünü özler...durur...
Her ruh...Yaratandandır...
Hep ona doğru...uçar durur....

Beden...kafes gibi..
Ruh...kuş gibi..
Kuş kafeste...
Esir gibi...
Beden ve ruh...
Gökle yer gibi...
Bir arada...dünya gibi...
Ayrıldıklarıda...ahiret gibi...