Hüzünlerin dolunaylarına dolanıyor bedeller.Binlerce acı beni ısırıyor yılancıl olduğum ısırgan anlara taşıyor.Gözlerine baka, sıcağına yapışa yapışa yanılgıların zehrinde meğer kendimi zehirliyormuşum.Sen masum bir melek olarak güzel bir geleceğin ay ışığıyken bense, yitirilmişliğin en azgın sularında su içinde susuzulluğa susamış bedevi arzular çerçisiydim.Yürek ağrısı kül döker yanılmalara.Güvenin türkülü bir hece gibi okunur yüreğimde.
Aynalar gösterir beyaz yönlerinin zor bulmacasını.Sevda, ihanete uğramamış gizemli bir masallar ülkesi olarak
Kalır yaşadıklarımızda. Gönül avuçlarından dökülen pınarlarda yıkandı vicdanım.Kaldım her şeyi yalnız senli bir sen ile binlerce ben arasında.Terk edilmenin son mağarasında sarkıt dikitlerden dökülen damlalardan ders aldı kabullenişim
“aşk bizi çoktan terk etti.....
ben bizi çoktan terk ettim....
sen bizi çoktan terk ettin....
Şiirlerimin ruhunu çaldı senli melekler.Sorguya çekti beni bütün bebekler.Hani sen benim tek bebeğimdin,hani bebekleri melekler korur,hani bebekler meleklerle konuşur ya... Turna bakışlarındaki gülücüklere gül besledim, içimde hiç büyümeyen bebeğim.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
