Çocukken faytonlar vardı şehrimizde.
Henüz otomobil yoktu bugünkü gibi.
Şehir içi ulaşım onlarla sağlanırdı.
Ne çok severdim, arkalarına asılarak binmeyi.
Ancak iki kişi asılabilirdi bir fayton arkasına
Binebilenler keyfini çıkarırken, diğerleri kıskanırdı.
Bağırırlardı avaz avaz.
İzin ver hey ağam ben de gideyim
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Devamını Oku
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
EVET VELESPİTİ HALA SEVİYORUM...NE HOŞ ANLATMIŞSINIZ VE DOĞRU.LİSEDE İSE YAŞADIKLARIMIZ KARDEŞÇE SEVGİLER..SANKİ HEP KARDEŞTİK SINIFÇA....SONUÇTA İNSAN SEVGİ İLE BESLENİYOR...OLGUNLAŞTIKÇA DEĞERİ KAT KAT ARTAN BİR SEVGİ BU..SAYGILAR ..TEBRİKLER...
elinize yüreğinize sağlık, eğer insan bişeyleri böyle sevip isterse ve ödeyeceğide bir bedel varsa görmez onu,düşünmez, tekrar yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta