Bedel Şiiri - Erdem Gümüş 2

Marifet dizerim, yalan neyime!
Niye iki yüzlü, görüneyim ben.
Hakikat yazarım, yalan neyime!
Pir Sultan Abdal'ın, torunuyum ben.

İncitse de sözüm, sağır kulağı,
Halkımın diliyim ve de ulağı,
Bükülmez kalemin beli bileği,
Zalim padişahın, sorunuyum ben.

Zulme boyun eğsem, ben de zalimdir,
Yurtta sulh cihanda sulh da halimdir,
Manevi mirasım, akıl bilimdir,
İnsanlığın dünü, yarınıyım ben.

Anlamak istersen, sor bir âlime,
Kıssadan bir hisse, eder halime,
Cümle anlamaza, neyler kelime,
Yirmi dokuz harfin, deriniyim ben.

Çarmıhlara çeksen, güler geçerim
İnsan doğdum insan ölür geçerim,
Tacını tahtını, siler geçerim,
Sanma ki zulmünde, sürüneyim ben.

Cebri hile ile, hapsedip darda,
Kırılmaz kalemi, bıraksan zorda.
Sönmez ateşlerde, yaksan da hâr da,
Yine cehennemin, seriniyim ben.

Tek bir fiske ile, savrulur ahtın,
Yerle yeksan olur, devrilir tahtın.
Kendi ateşinde, kavrulur bahtın,
Zalim ateşinin, fırınıyım ben.

Hiç gerek kalmadan, savcı hakime,
Henüz vakit varken, var git hekime,
Tenezzül etme ki, nifak ekime,
Özgür bir vatanda, barınayım ben.

Yargısız kıymaz da, Figani cana,
Koyduğun yasalar, hükmeder sana,
Adaletle hukuk, bedelden yana,
Yasal urganların, gereniyim ben.

Ozan Figani (Erdem Gümüş)
27.03.2022