Bedbaht, Sultan'ı Bilmez Şiiri - Mecit A ...

Gafil, bîhaber yaşar Rabbin hazinesinden
"Ol!" deyince olduran Yüce Sultan'ı bilmez.
Nice mucize taşar toprağın sînesinden
Kursağını dolduran râz-ı nihanı bilmez

Emrine âmâdedir, yiyecek, içeceği
Hatırına uzaktır gün gelip göçeceği
Gezer bağı, bahçeyi; bakar, görmez çiçeği
Lâle, nergis, papatya, gülü, reyhanı bilmez.

Arsız câhil sözünü hep kine ekin eder
Allah'a isyan ile gazabı yakîn eder
Her çene açtığında kırk yalan sökün eder
Sin'den öte âlemi; mahşer, mîzânı bilmez.

Körelmişse bir kulda irâde denen silah
Bağlanır basireti; nefsi olur kalbe şah
Hevâyı ilah yapan bir daha olmaz iflah
Salâhati, secdeyi, vakt-i ezânı bilmez.

Sanır ki hep tan doğar, gece gündüze çıkar
Sanır ki düz giden yol her zaman düze çıkar
Baharlar gelir...geçer, mevsimler güze çıkar
Bakar düşen yaprağa, heyhât, hazânı bilmez!

***
Baharlar gelir...geçer, mevsimler güze çıkar
Bakar düşen yaprağa, heyhât, hazânı bilmez!