Adamın elinde gecikmiş güneşler vardı
Hepsini biraraya toplasa,bir güneş doğmuyordu.
Güneşim sensin diyemiyordu; o gün,kadın da eş değildi
Ay'ım demezdi,kendini gecelere vermemişti.
Yolları kesişmişti işte leylâ günlerde
Işıksı görmeyi methederlerdi birbirlerine
Işıyan yoktu,ziya ölmüş.
Aşk ışıktı,görmek kalbin işiydi,ay duygulardı,güneş gerçekler..
Bunlardan bir harş karamadı eşekler!
Kayıt Tarihi : 9.8.2009 13:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)