Derinlik korkusu, tıpkı yükseklik korkusu gibi.
Burnu bir bulutlarda, birde gösteriyor dibi.
Kudurmuştu o gün Marmara çok sinirliydi.
Demek gelmişti artık son dua vakti.
Düşündüm, aslında çoğu zaman istemem.
Zira düşünmeyi nedense hiç beceremem.
Maceralarımdan birinde körfezde torpillenen,
Hani o gemi içindeyim şimdi istemeden.
Torpillemeyecek elbette, Rus denizaltısı.
Ne işi var sanki burada, o eşekarısı.
Lakin sinirli bu gün Marmara, ya fırtınası,
Var mı sanki Allah’ın silaha ihtiyacı.
Desem mi ki eyvah! Batarsa ne olacak.
Pür perişan çoluk çocuk ortada kalacak.
Yarım kalan şiirler nihayet bulmayacak.
Zevk sefa dolu hayat kumlarla kucaklaşacak.
Beceremiyorum düşünmeyi hep başıma geliyor.
İşte şimdi korkum ondan kaynaklanıyor.
Tam öleceğim sırada muhteşem bir hayat oluyor.
Neylersin hayat işte, bulunmadan da kayboluyor.
9.11.1987/İstanbul
Necdet Cemal OcakKayıt Tarihi : 22.11.2008 02:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beceremiyorum Düşünmeyi
Derinlik korkusu, tıpkı yükseklik korkusu gibi.
Burnu bir bulutlarda, birde gösteriyor dibi.
Kudurmuştu o gün Marmara çok sinirliydi.
Demek gelmişti artık son dua vakti.
Düşündüm, aslında çoğu zaman istemem.
Zira düşünmeyi nedense hiç beceremem.
Maceralarımdan birinde körfezde torpillenen,
Hani o gemi içindeyim şimdi istemeden.
Torpillemeyecek elbette, Rus denizaltısı.
Ne işi var sanki burada, o eşekarısı.
Lakin sinirli bu gün Marmara, ya fırtınası,
Var mı sanki Allah’ın silaha ihtiyacı.
Desem mi ki eyvah! Batarsa ne olacak.
Pür perişan çoluk çocuk ortada kalacak.
Yarım kalan şiirler nihayet bulmayacak.
Zevk sefa dolu hayat kumlarla kucaklaşacak.
Beceremiyorum düşünmeyi hep başıma geliyor.
İşte şimdi korkum ondan kaynaklanıyor.
Tam öleceğim sırada muhteşem bir hayat oluyor.
Neylersin hayat işte, bulunmadan da kayboluyor.
9.11.1987/İstanbul
Necdet Cemal Ocak
HACİ TİMURTAŞ 2
TÜM YORUMLAR (2)