Beceremedim Şiiri - Ebubekir Yağan

Can evinden vurulurken filistinde kardeşim,
İdama mahküm edilirken ülküdaşım,
Övünmedimde gerçi, ben ağayım, ben mertim, ben dadaşım,
Kafire bir kurşun sıkmayı beceremedim.

Siyasetçilerde aradım hep suç, buldumda,
Bilmiyorum ruhani dünyamda yaşananlar, kimin umrunda?
Hata aramasamda garibanın gamburunda,
Okuyup meclise girmeyi beceremedim.

Bir buket gül ile kanacaktı aslında canan,
Bir kuru gül vermeyi beceremedim.
Düşmüş garibim, herşeye kanan,
Şu cahil kızı kurtarmayı beceremedim.

Söz söyledim, uslansın diye insanlar,
Uslanmayanın sözünden kim, ne anlar?
Şu milenium dünyasında maddeye kananlar,
Nefsimi ayaklar altında ezmeyi beceremedim.

Hep koministler andı atamın ismini,
Sorsan anlatamazlar ona olan sevgisini,
Zaten anlayamazsınki, onların sevgi hissini,
Atama onlara yem etmemeyi beceremedim.

Siyah inciler dizdim, bafon tellere,
Aldım güvercinleri hapsettim, kümeslere,
Hep aldandım, bakiden gelmeyen seslere,
Kula kul olmamayı beceremedim.

Sardım sarmaladım, zehirledim kendimi,
İlle ben diyeni, öldürdüm sayılır zalim nefsimi,
Şu fani alemde, nikotin kokan nefesimi,
Kalleşe boyun eymeyi beceremedim.

Sakattı mutluluğa koşan çacuklar,
İnsan taciriydi, onlara el uzatanlar,
Sesimi suyun seçtiyimiz, bakan'lar
Oyumu tanıyıpta vermeyi beceremedim.

Ebubekir Yağan