Bebeklerin Ensesine Ölüm Üfleyen Ümmet

Bebeklerin nefesine ölüm üfleyen ümmet

Bir sabah rüzgar kan kokusunu ellerinde gezdirirken, barut kokusu sinmişti güneşin saçlarına.
Bebeklerin ensesine ölüm üfleyen binlerce Azrail türemişti bir gecede.
Makinaların sesi kulaklara gark, can endişesi kemikte bıçak, esirlik, mültecilik, kaçakçılık, yurtsuzluk ve ekber açlık insandan insana reva görülmüş!
Allar mora, yeşiller karaya bürünmüştü.
Yaratan utandı yarattığı kullardan ''zaten cehennemi yaratmıştı hakeden kullarına şimdi dünyayı zindana çevirmenin ne alemi vardı ? ''
Dünya dünyalıktan çıkmış, dünya sorgusuz mahşer yeri olmuştu
Allah'ın kadim kulları dayanamadı ve yürüdüler dünyaya doğru:
Hz.Adem aldı yanına her renkte toprağını, Havva'sını, cezasını...
Hz.Meryem aldı İsa'yı, İsa memede çocuk...
Hz.İsa aldı çarmıhını, incilini, türlü mucizlerini ve on iki havarisini...
Hz.Musa kaptı Tevrat'ını, asasını...
Hz. Davut Zebur'unu... Hz.Eyub dağlardan geri aldı baki sabrını...
Hz. Yakup yüklenip gamını.. Hz.Yusuf kucaklayıp kuyusunu..
Hz.Ömer tüm adaletini.. Hz.Ali çıkarıp kınından Zülfikar'ını
Hz.İsmail kurbanını.. Hz,İbrahim ateşini..
Habil ile Kabil elele yürüdü Hz.Muhammet (S.A.V) alıp kelamı kadimi ve meydanda bekleyen ümmetini geldiler dünyaya geri...
Durun, Kerbela şehitleri hatırına!
Durun,Yedi uyuyanlar hatırına!
Durun, Zilan ve Ulu dere hatırına!
Durun, ol detipte olduran yaradan aşkına
Başladılar konuşmaya: ''Alınsa ellerinizden güneş ve ay, ayırt edilemezse gündüz-gece ne kalır elinizde?
Çekilse sular kaynaklarından, kurusa damarlarınız, ölüleriniz yıkanmasa ne kalır elinizde?
Geri alınsa yollarınıza serilen nimetler, tek lokma geçmezse kursağınızdan ne kalır geriye?
Tutulsa bedenlerinizde giriş-çıkış ve nefes dahi alamazsanız ne kalır elinizde?
Hacer, zemzem demekten vazgeçse sular altında kalsa dünya ne kalır geriye? Çekilse gökkubbenin direkleri, yer ile birleşse ne kalır elinizde?
Kaçmak isteseniz bile kaçışınız nereye?
Bir kez inanalım bir kez biteceğine anlamsız savaşların, dineceğine kan akışllarının
Değişeceğine insanların insanlara donuk bakışları..
Belki de toprağa gömülür en emin ellere; top, tüfek, ölüm makinaları.
Sevginin maliyeti yok! Masrafsız, kaçak yollarla elimize ulaşmıyor.
Alınmıyor satılmıyor...
Sevgi tohumları her yüreğe eşit atılmış.
Neden o ganimet harman edilmiyor?
Nefret tohumu sevgiyi derdest etmiş
Neden ayrık otu gibi temizlenip ayıklanmıyor ? Mezarlıklarda bile çiçek bitiyor.
Kim öğretti size can almayı?
Hiç bir anne yavrusuna bunları öğretmiyor.
Dikkat edelim; sevgi, nefrete yenik düşüyor.
Bu gün kan akıtan, can alan el, ertesi gün başka bir elden aynı şerbeti içiyor.
Anlamsız mücadelesini eline alıp toprak oluyor.
Dünya koca bir mekandır, hepinize yeter
Kim kimin yerini dar ediyor? Ömür dediğiniz üç beş gün bakın geldi geçiyor.
Bu dünya tek seferlik bir gelişi birde gidişi var
Bir gitti mi bir daha da geri gelinmiyor.
Tek yaşam şansınızı kurban etmeyin müphem deliliklere.
Bir yanlışlık var yeryüzünde, birçok şey ters işliyor.
Tamam da bunları katletmek bitirmiyor. Güneşin doğuşu, gün batımı, ay, yıldızlar öksüz kalacak.
Aklım almıyor herkes birbirini öldürürse gökyüzünü kim koruyacak?
Durun, aldığınız nefes aşkına!
Durun, duyduğunuz sesler aşkına!
Durun, gördüğünüz yüzler aşkına!
Durun, 'Ol diyipte olduran, öl diyipte öldüren' Allah aşkına!
Bırakın savaşları; herkesin toprağı, dini, yolu belli.
Yaratan kabul ediyor yarattığını sizin derdiniz ne? Sökün atın içinizden o azamet kini, nefreti, husumeti, hırsı, eziyeti...
Hepsini toprağa gömün siz toprağa gömülmeden...''

Nimet Öner...