Bebeğim Şiiri - Orhan Hatıl

sanma küstüm kendime
ipek saçlarını kaybettiğimde yorulmuştum
bozlak yaylasında değilim
göz bebeklerim sisli şehirlere alışmış
tutkunum yalnızlık dolu şafaklarıma
amma velakin bebeğim
bu gün çimen yeşili gözlerini aradım
çok acı türküler dinledimde
dağıldı ruhum gerçek ötesi kandırılmışlığıma
tutardım seni bırakmazdım
hiç bir göze seni temas ettirmezdim
sonra özgür kılardım ikimizi
şahibe dolu oyunlarında mücadele ederken yaşamın
ben olmak kadermiş

buram buram yanarken içimdekiler
bütün düşüncelerden sakladım ikimizi
ne zaman romantizimin doruklarına ulaşsam
sensizlik ölümdü
kendimi aldatırken
güçlü olmaya çalışırken
yanımda olmadığın gün zehirdi

bir ruh uğruna benim özlemim
sıcak gülümseyen hayatın çehresinde
adımlarca yol almadan
saniyelik bakışlarda ömrü yaklamak özlemim
bu hasretin tarifi olmuyor bebeğim
hep seveceğim seni