Bebeğim, seni ölesiye seviyorum,
bir su şırıltısı gibisin içimde,
adını duyduğumda çoşuyorum çılgın seller gibi,
umutlarım yeşeriyor aşka,
daha çok yaşamak istiyorum o zaman,
zaten umutsuzluk ölüler için değilmidir.?
her görüşümde daha çok seviyorum seni,
seninle konuştuğumda şımarıyor kalbim ve özgürce uçuyor,
ellerini tutup yemyeşil bozkırlarda koşmak istiyorum,
sonra boynuna sarılmak, güzel dudaklarından öpmek,
koklamak saçlarını ve sana seni sevdiğimi söylemek.
senin sesini duydugumdaki heyecan,
seni sevmeme daha çok neden oluyor,
manasız serapların acılarımı bitirmeyeceğini biliyorum,
işte sırf bu yüzden,
senin mutluluğuna denk,sevincine ahenk,
ve kederlerinden uzakta acılarımın
ve umutlarımın,senden asılsız
ve senden habersiz, benden kopmasını istemiyorum.
bunun için seni çok düşünüyorum,
ebediyetimin ve sevincimin tek nedeni sensin..
seni çok seviyorum bebeğim.
Kayıt Tarihi : 19.12.2006 11:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Müjdat Çiftçi](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/19/bebegim-129.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!