Kimin kimsen yok mu senin,
Bir dikili taşın,
Bir kaşık yavan aşın,
Sana arka çıkacak
Bir arkadaşın da mı yok?
Ya anan, baban, amcan, dayın,
Halan, teyzen,
Hiç birisi yok mu?
Varsın olmasın be çocuk,
İnceldiği yerden kopsun
Dert etme sakın
Kaderini yaşar insanlar.
Sen de kaderini yaşayacak,
Kah gülüp kah ağlayacaksın
Biliyor musun, hayat yolu engellerle dolu.
Söylesene be çocuk,
Söyle de bilmeyenler bilsin, duymayanlar duysun.
Yetim olmayı sen mi istedin,
Öldürün benim babamı mı dedin?
Tutunacak dalın olsaydı,
Bu kadar ucuz olmazdı hayatın
Böyle itilip kakılmazdın be çocuk.
Sokakta gülüp oynarken akranların,
Sen ekmek kavgasındasın.
Affet bizi ne olur,
Yükünü paylaşamadık,
Sorumsuzca yaşadık
Sen ağlarken biz güldük, hatta kahkaha attık
Yüzümüz kızarmadan
Kızarmadan be çocuk.
Kayıt Tarihi : 27.1.2013 19:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sizin bu şiiriniz.Şimdi yazarını hatırlayamadığım şu mısraları hatırlattı.
'Kimsesizim, hiç kimsem yok, her kimsenin var kimsesi
Kimsesiz kaldım yardım et ey kimsesizler kimsesi.'
Şiirin anlattığı çocuk tam bu türden.
Oldukca duygulu bir şiirdi.Tebrikler.
Selam ve sevgilerimle.
Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (21)