Bazen yorulur insan Şiiri - Derya Avşar

Bazen yorulur insan

Bazen sebepsiz özler insan,
Büyüyen derin boşluğun içinde,
Eksik olan şeyin bütünü gibi,
İçten içe çığlık çığlığa özler.

Bazen anlamsız olur yaşam
Sevdiği insan yoksa yanında
Ne yediği yemeğin tadı tuzu olur
Ne de umutlu hayaller büyütür

Bazen mutsuz olur insan
Yarına dair hiçbir çabası olmaz
Rüzgarın kırdığı bir dal gibi
Umarsızca savrulur oradan oraya

Bazen çok aşırı yorulur insan
Dünyayı omuzlarında taşıyan
Koca yükler altında ezilmişcesine
Ağır ve bitkin olur kendi kendine

Bazen yalnız hisseder insan
Koca bir uğultu olur sadece dünya
Kendi sessizliği sağır eder kulaklarını
Hiçbir şey dindiremez olur sancılarını

Bazen içten içe kırılır insan
Uğruna ömrünü adadıkları
Billeleyince sürmene bıçağını
Dört bir yanından beli bükülür

Bazen herkese küser insan
Alıp başını ıssız çöllere gitmek
Bir daha hiç dönmemek üzere
Gittiği yerde kaybolmak ister

Bazen kendinden uzaklaşır insan
Sırtındaki hançer izleri büyür
İhanet yanı başında durur
Koşar adımlarla uzaklaşır zaman
Gölgene basıp gidenlerin
Yüzü yüzüne düşünce, kaybolursun

Tarih: 30.08. 2024