Soğuk bir yel esiyor
hışırtılı yaprakları manolyanın
yosun tutmuş bir duvar
eteğinde bir yığın solgun yaprak çınarın
ve şiir yazıyor bir adam
elleri zor tutuyor kalemini
ama onun adı hep aklında
karşı koymak için yalnızlığına
direnmek için hayata
hep onu düşünüyor
şiir yazıyor bu adam
donuk bakıyor
baktığı yerde yok bir şey
olana değil baktığından belli
boş bakıyor
kavruk yüzü gülümsemeyi unutmuş
belki aklı geçmişine takılı
sıkıntıdan
tenine yapışıyor giysileri
şiir yazıyor bir adam
yazım tarzı kuralsız
avucunda
güdüsel oynatıyor kalemini
kederi yansıyor saçlarına
ışıltısız bakışında isyan
büzüşen kağıdında bir yığın kelimeler
iç çekişinde yakarı var
şiir yazıyor bir adam
ter süzülüyor şakaklarından
hıncını sallıyor kağıda
her oynatışında kalemini
meydan okuyor geceye ve yalnızlığa
şiir yazıyor bir adam
kalemini bir an bırakarak
elinle sarıyor
sevgilisini tutar gibi boşluğu
ve bir şarkı koyuveriyor yüreğinden
sigarasının
yükselen dumanlarına bindirip
ona yollar gibi...
Kayıt Tarihi : 21.11.2004 22:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
