Her ne kadar kalem kılıçtan keskin diyorlarsa da, o kalemin keskinliği yazılara yansıdı mı acı ve hüzünde verebiliyor, yazı yazan, bana ve benim gibi bir dolu insana. Son iki yüz yıldır dünya, daha bir fazla, savaş dolu, kan dolu, barut dolu, ölüm dolu bir yer oldu farkındaysanız. Önce insan ölüyor, peşine insanlık. Önce masum çocuklar, kadınlar ölüyor, peşine vicdan ve sağduyu. Vahşetin boyutları akıl almaz düzeyde neredeyse. İnsan kendi çocuklarına bile tokat atmaya kıyamaz iken, karıncaya bile basmamak için gayret edip, baharda dikkatli yürürken, bazıları tavuk keser gibi, kedi köpek öldürür gibi adam kesiyorlar, adam öldürüyorlar. İnsanlar, insanlara acımamak konusunda birbirleri ile adeta yarış yapıyorlar.
Şanlı bir tarihimiz olduğu bilinen bir gerçekse de acı dolu savaşlarımız, acı dolu yıllarımız, kaybettiğimiz topraklarımız ve uzak diyarlarda bıraktığımız bir dolu şehit vatan evladımız da var. 1854 Yılında Ruslar ile yapılan Kırım Savaşında Osmanlı Devleti tarihinde ilk kez dış borç ile tanışmıştır. Bu savaş İngiltere ve Fransa'nın biraz da Osmanlı Devletini doldurmasıyla başlamış, daha sonra her ne kadar Osmanlı Devletinin zaferi ile sonuçlanmışsa da, ileri ki zamanlarda adım adım Osmanlı Devletini gerileme ve yıkıma doğru götürecektir, devamında başımıza gelecek irili ufaklı savaşlar ile birlikte. Çok masraflı olan bu savaşı yürütebilmek için Osmanlı Devleti ödeme gücünün çok üstünde bir dış borç gereksinmesi duymuştur.
''Tarih milletlerin tarlasıdır. Her toplum geçmişte ne ekmişse, gelecekte onu biçer.'' der ünlü Fransız düşünür Voltaire... Tabi ki tarihe her millet önce kendi bakış açısından göz gezdirecek, kazandığı başarıları ile gurur duyacak, başarısızlıklarını da mümkün mertebe hatırlamamak ve ders çıkarmak niyeti ile aklının, toplumsal hafızasının bir yerlerinde saklı tutacaktır. Bazen acı verecektir ülkelerin tarihi insanlara, dünyanın çeşitli yerlerinde yaşanan benzer olaylar ile birlikte...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta