Bazen kendimle konuşur, kendimle güler ve kendimle ağlarım,
Bilirim ki kendimdeki BENden başka kimsem yoktur...
Bazen amaçsız yaşanan hayatın saçmalığını anlamak için,
Satrancı şahsız, 101'i okeysiz oynarım...
Bazen eski bir gramofondan mahur bir beste çalarım,
VE ben sadece ama sadece MÜjgan'la fenalaşırım...
Bazen klişeleşmiş hayatları ve şeytanlaşmış bürokrasiyi hiçe sayarım, Nahoş gönüllerden, globalleşmiş yalanlardan uzakta...
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta