Bazen Kendimi Ölmüş Hayal Ediyorum

bazen,
kendimi ölmüş hayal ediyorum...
mahallede öldüğüm duyulduğunda,
şöyle yapılır diyorum...
iş yerinde öldüğüm duyulduğunda,
şöyle duyurulur diyorum...
kahvede öldüğüm duyulduğunda,
şöyle denir diyorum...
şu öldüğümü duyduğunda,
hemen şunu arar diyorum...
şu öldüğümü duyduğunda,
çok üzülür diyorum...
şu öldüğümü duyduğunda,
yazık olmuş demekle yetinir diyorum...
şu öldüğümü duyduğunda,
şaşırmaz diyorum,
şu öldüğümü duyduğunda,
yemin ister...
ölümlü dünya dediklerini duyar gibiyim,
daha gençtiler,
zamansız gidişler...
tabuta konurken annemin yüz ifadesini canlandırıyorum gözümde,
ablamın ağıtlarını...
ilk gün gelenleri mesela,
eve yapıştırılan taziye kağıtlarını...
omuzlara kaldırılırken evin kapısına,
omuzlarda giderken geride kalanlara el ediyorum...
size de oluyor mu öyle?
ben bazen kendimi ölmüş hayal ediyorum...