Bazen değil Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Bazen sararıp durur hayat
Bayatlamış ekmek ağzında
Küf kokusu burnunu yakar
Süt kokması gerekirdi oysa.
Gökkuşağının öncü renkleri,
Kızaran yüzünde bir anda
Siyaha nazire, parlarsa da
Aklında daha çok taze acılar…
Hep gerilmekten, gerginlikten
Dökülmemişken inci dişlerin
İlk, beyaz tebessümün solar.
Gecene ne ay yeter ne yıldızlar…
İllaki sabahın Güneşi doğar
Sonra akşamın sefası başlar!
Mevsimine değişse de süreler
Hayatın döngüsü böyle işler.
İşte Ne de büyük kehanet:
Gün günü bugün dünü kovalar…
Tüm patırtı ve parıltılarınla
Yarınların peşinde koşarken,
Bir anda öylece duruverir
Beyaza bulanmış; bakarsın:
Anlaşılan bahardan kışa yakın
Ömrün bir mevsiminde sakın
Üzerine alınıp gücenme ama;
Sona gülüyor kör olası aynalar…

Yılmaz BEKTAŞ