Bazen Ben Şiiri - Sadık Toraman

Sisler dağılıyor içimden hayata akarken.
Dokunuyorum her acının tenine.
Ve aldatıyorum aşkı.
Sevmekten vazgeçip sarılıyorum ölüme.
Belki de korkuyorum yeniden sevmekten.
O yüzden sarılıyorum ölüme.
Kim bilir belki de
Gözlerime hiçbir göz dokunmayacak artık!
Ve hissetmeyecek hiçbir elin sıcaklığını ellerim.
Ay dağılıyor gözlerimden yaş yerine.
Uykusuzluğuma sebep bir baykuş ağıdı...
Gecelerimi saklıyorum içimdeki yıldız yağmuruna.
Uzaktan bir ışık hışırtısı...
Yalnızlığım yokluyor beni
Darmadağın odaların içinde
Bir başıma derli topluyum.
Ben yaşam ve yine ben bensizim...