Bazen bahar olup çiçeksada gül tenin

Bazen bahar olup çiçeksada gül tenin
insansın be gülüm...
Gün geliyor hazan olup yaprak döküyorsun ömründen
İnsan olduğunu unutma gülüm...
Biz kandan olup kan ile doğduk... bazen kansızda olsa ölüm
Her gelişinde bir yanımızıda yanında götürdü gülüm...
Gün gelir bahar rüzgarlarına teslim etsekte uçurtmalarımızı
Gün gelir baharı kışa çevirir dostlarımız...
Baharken de kış kende severiz çünkü bilirizki hepimiz insanız
Belki Güler Belki Ağlarız
Belki yakar belki yanarız
belki kapanır belki açarız
Gönül kapılarımızı fütursuzca
En savunmasız...
En Temiz Halimiz Olur Belki
Ama bizde böyle insanız...
Yanmayı yakmamak için
Ağlamayı ağlatmamak için
öğreniriz belki...
Çünkü biz insanız...