Bazen Şiiri - Serpil Koçar

Bazen insanların gerçek yüzlerini görmek
Çok incitir, üzer insanı, kalbi güzel olanların
Kimseyi üzmemek için kırk takla atan
Ağzından çıkacak bir cümleyi bin kez tartan
Kalbi güzel insan, sadece kendini üzer

Oysaki değmezdi ki hiç kimse için üzülmeye
Yüreğini kanatırcasına ağlayıp sızlanmaya
Bilmezmisin insanlar kötülükten beslenir olmuş
Değmez inanki değmez Yüreğini acıtmaya
Kendi kendini üzmeye, olan yine sana olacak be güzelim

Kimsenin umurunda olmayacaksın inan bana
Gözünden akan bir damla yaş bile değmez
Gerçekten yüreği kararmış, kalbi taş olmuş insanlara
Yalnızlık bu yüzden güzeldir bazen, insanlardan uzak
Kendini dinlersin sadece, yüreğinin sesine kulak verirsin

Boş ver sil gitsin seni üzenleri, kırıpta arkasına bile bakmayanları
Sevdiklerin, seni sevenler olsun sadece yanıbaşında
Seni dinleyen, değer veren bir kaç da dostun varsa
Ne mutlu sana, gerisini boş ver gitsin be güzelim
Çünkü kimse anlamayacak seni, kendinden başka

Eğer bir gün dertleşmek istersen uzun uzun
Al kalemi kağıdı eline, yaz yüreğindekileri
Kimsenin duymadığını, anlamadığını dök satırlara
İnan ki bütün her şeyden uzak, o satırlar anlayacak seni
Göz yaşlarını gizleyecek, Her bir harf hece

O yüzden kalem ve kağıtla dertleşmek güzeldir
Bazen her şeyden, herkesten uzak kalmak
Yazıp içini dökmek iyi gelir yorgun ruhuna
Dinlendirir bütün yorgunluğunu, dene be güzelim dene