Bâzen Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Bâzen,
Yıldızsız bir gökyüzü gibi, Bomboş bir hâle bürünüyor dünyam,
Karamsar düşüncelerimden başka
Hiçbir şey yokmuş gibi hayatımda,
Bâzen'de,
Ölümü dâhi öldüren bir neşe kaplıyor bütün benliğimi,
Çıldırmış gibi, deli gibi,
Dur durak bilmeyen bir coşku.

Ya çok iyiyim, ya çok kötü,
İkisinin arası diye birşey yok bende,
Ya simsiyahım geceler gibi,
Ya'da bembeyaz
Yeni yağmış kar misali,
Tüy kadar hafifim bâzen,
Bâzen'de kocaman bir okyanus'un
En derininde bir çukur,
Ve vurgun yemiş gibiyim.

Bir bakmışsın
Yerçekimi'ne karşı koyuyorum,
Saatlerce kanat çırpmadan süzülen kuşlar gibi,
Bâzen'de,
Müebbet yemiş bir mahkum gibi,
Kirli paslı zincirler içinde,
Dibinde bir kuyunun
Kapkara zindanında.

Aklım'mı beni terkediyor,
Ben'mi akıl'dan çıkıyorum bilemiyorum,
Birzamanlar,
Gözlerimi kanatırcasına gelen uykukarım,
Her gece birazdaha geç kalıyor
Yorgun göz kapaklarımı dillendirmeye,
Oysa,
Ne çok severdim uykuyu ben,

Mevsimler'de değişiyor artık,
Ben gibi, herkes gibi, herşey gibi,
Sürprizler anlamını çoktan yitirmiş,
Şaşırmak, şaşırtmak,
Mazide kalmış birer anı,
Bâzen tebessüm ettiren,
Bâzen'de hüzne boğan,
Silmeyip saklayanı.

Şimdi yorgun, şimdi ürkek,
Şimdi oyuncağı kırılmış bir çocuk gibiyim,
Her olur olmaz'a bir tedirginlik besliyorum
Yavru bir kedi gibi,
Yağmur yağsa ıslanmak'tan korkuyorum,
Güneş doğsa yanmak'tan,
Ne geldiyse başıma,
Ne geldiyse başıma
Hep aşka inanmaktan.

Biliyorum,
Biraz'da yaşlandım aslında istemesemde,
Kusur aramak gerekirse birilerinde,
Biraz zamanda suç,
Birazda bende.

FEVZİ EMİR YILMAZ