Bazen Şiiri - Mehmet Cıngır

Bazen yüzümü güneşe dönerim,
Gözümü aydınlığa açarım.
Bazen ben de üzülür,ben de sevinirim.
Bazen ben de öfkelenirim;
Çünkü ben de bir insanım;
Ama gönlümü hep sevgiye açarım.
Kötülükten,çirkinlikten,iki yüzlülükten
Hep kaçarım.

Toprağa tohumun hasını saçarım.
Kar yağar bazen benim de yaprağıma,
Bazen sis ve hüzün çöker toprağıma.
Benim de ırmaklarım denize akar,
Bazen ayrılıklar benim de canımı yakar.
Bazen isyan çiçekleri takılır ayaklarıma.
Sevdiğimin adını gün boyu sayıklarım.

Bazen alır başımı giderim dağlara,
Bir türkü tuttururum,dağlarda yankılanır:
"Ah dağlarım,dağlarım!
Nerede benim mor sümbüllü bağlarım?
Kaybettim sevdiğimi,
Gece gündüz durmadan ağlarım."
Dağları bile yanıltır benim acılarım.

Bazen denizlere köprüler kurarım,
Güneşe merdiven dayarım,
Çöllerde Leyla'mı ararım;
Bulamazsam kahır çölünde cayır cayır yanarım.
Bazen kar yağar rüyalarıma,
Yıldırımlar düşer hülyalarıma.

Deniz balıkları yüzer şimdi derede,
Katil sineklere geçmez hükmüm.
Kartalları mahkûm eden yüreğim şimdi nerede?
Yıllarca ak adımlarla yürüdüm de ne oldu?
Umutlarım karanlıkta inim inim inliyor şimdi
Terketti yuvayı kuşlar;ufuklar boş,
Yol sarhoş,yolcu sarhoş,han sarhoş,hancı sarhoş...
Dert kaynıyor bugünlerde tenceremde.
Hazin hazin bir kuş öter şimdi penceremde!