Bazen Şiiri - Kağan Sami Pekgökgöz

Bazen yanacaksın kor ateşlerde
Bazen buz tutacak tenin
Aldırmayacak güneşin sıcaklığına
Yalnızlık saracak dört bir yanını
Etrafından çığlıklar yükselecek
Bazen bir çocuğun gülüşü yetecek
Kapanacaksın karanlıklara

Bazen dalacaksın gökyüzünün mavisine
Daha önce aklına gelmeyenleri düşüneceksin
Her yıldızda bir mana arayacaksın
Yüreğindeki boşluğu zaptedecek ay ışığı
Bir bilinmezlik kuşatacak benliğini
Korkacaksın bu sonsuz boşluktan
Bazen ağlayacaksın

Bazen kapılacaksın sen de bir çift mavi göze
Gerçekler hep yalan gelecek sana
Sonra boş vereceksin
Bazen anneni bazen dostunu
Bazen de kendini unutacaksın
Takvim yaprakları birikince masanda
Güldürecek yaptıkların
Bazen de utanacaksın

Bazen bir gül dalına bağlayacaksın umudu
Esen rüzgar şevkini kıracak
Gözlerin boran olup yağacak damla damla
Yetmeyecek tomurcuğu yeşertmeye
Kin duyacaksın goncalara
Bazen de söküp atacaksın
Bazen bir tabur geçecek önünden
Yüreğin burkulacak acıyacaksın
Toprağa bakacaksın manalı manalı
Bir merak kaplayacak o an seni
Ve sen karasız kalacaksın her şeyde
Bazen anlık uykulardan bile uyanmak zor olacak

Bazen sevecek deli gönül bazen sevileceksin
Bazen ağlayacak hıçkıra hıçkıra
Bazen güleceksin
Olmadık bir zamanda
Issız bir kaldırımda
Okşamaya kıyamadığın nazlı gülünü
Koklanırken göreceksin
Arayacaksın sevdanı köşe bucak
Bazen saplanacak sırtına kanlı bir bıçak
Ama sen asla ölmeyeceksin