Bazen Muamma Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Bazen krizlerim tutar benim
Buna korkularımda eklenir
El ele tutuşup karşıma dikilirler
Sussam olmayacak bağırsam ayıp olacak
deyip iki dudağımın arasındaki terazisiz hakimin kararına kalmış hallerim.
Bazen gözümün sonsuza kadar kapanmasını isterim
Bazen de hiç kapanmasın derim.
Belli ya bu zamanda yıllarca uyutulduk hepimiz.
Kör kütük aldandık çoğumuz.
Bazen anlayamam insanları
Kimisi paraya kuldur
Kimisi eşyaya tâbi
Anlamı zordur bu bilinmez bilmecenin
Bir günah gibi yapıştı ensemize bu bilinmezlik
Sanki tılsımlı bir büyüye temas etmiş hayatımız
Çözülmez bir problem gibi dönüp dolaşır
Kalemin izi hep sayfamızda
Bir arayıştır neyi nasıl yapacağımız
Sualler kapısında tek şık var oda bilinmezlik
Bilinmezlik eşittir eziklik
Bazen bir puzzle'nin kaybolan parçası gibi
O olmadan tablom hazır değilmiş
Hep kaçıp durdum
Bir bilinmezliğe düşmemek için
Oysa yakalanırdım bendime
Kaçtığım meğer kendimmiş.
Şimdi her şiirin her yazılanın bir giriş gelişme kısmı vardır derler
Hayatımda bu şiir gibi
Girişi farklı gelişmesi ayrı
Sonuç ise muamma...