Aynaya bak dediğimizde, gidip cam aynada suratına bakıyorsun, dünden bu yana ne değişebilirdi suratında? Orada kendi suratımızı değil kendimiz gibi olmayanları görebilmeliyiz. Kendimiz gibi olmayanlarla yüzleşebilmeliyiz. Yani tek boyutlu cam değil bakmanızı istediğimiz. İnsanlardaki derinlik…
Berberin koltuğunda otururken mayışırsınız. Her iş bittikten sonra berber tecrübelerine dayanarak, sizin isteklerinizi yüzünüzden okumuştur. Yaşlısınız, saçlarınız, bıyıklarınız kırlaşmıştır… Bundan rahatsızlığınız yüzünüze yansımış, ama bunu belirtecek cesaretiniz yoktur. Berberle daha içli dışlı değilseniz, kulağınıza eğilip yavaşça ‘’başka bir isteğiniz var mı? ’’ diye sorar. Anlarsınız ki, saçı boyayalım mı? Bıyıkları boyayalım mı? diye
sormaktadır. İsteklerinizin yerine gelmesi sizin cesaretinize kalmıştır. Ya da sessizliğiniz onayladığınızı gösteriyor, ama siz bunu açık yüreklilikle söyleyemiyorsunuz…
Sizin cesur olmadığınızı berber bile anlamıştır. Hemen ikinci hamleyi yapar, saçlar, bıyıklar sizi yaşlı gösteriyor. Siz aslında gençsiniz. Bu size haksızlık, bak şimdi nasıl da değişeceksiniz diye, başlar işine… Mazeretiniz hazırdır. Sizin suçunuz yok. Suçlu berberdir.
Boyayı o sürmüştür ve sonra değiştirmek zor olduğu için öyle kalmıştır. Dalga geçecek olanlara karşı günah keçisi olarak berber size kefil olmuştur. Sorumluluk onundur. Siz artık hem başka berbere gitmezsiniz, hem de berbere ‘’kızarsınız’’, hatta küfür etme hakkınız bile vardır. İçiniz ister, dışınız reddedermiş gibi görünürsünüz. İçinizde bir suçluluk duygusunu da hissedersiniz, ama bir bakarsınız, oradaki koltukta oturanların çoğu da sizin gibi… Hem istemezmiş gibi görünüp, hem berbere boyun eğer. Kişilik zayıf olunca çoğunluk rol oynamaya başlar hayatınızda… O an için karşınızdaki berber sizden güçlüdür. Sizin konumunuz, kariyeriniz, rütbeniz ne olursa olsun…
Tamamını Oku
