Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İşte bir bayram daha düşüyor kapıma
Bayramlarım var... Ağıtlar düşen
Bayramlarım var... Hüzünler harmanı
Bayramlarım var... Gözyaşımda boğulan
Ve... Bayramlar yürekte közüm
KALEMİNDEN HÜZÜN AKMIŞ ADETA PERİİİ OKURKEN ÇOK DUYGULANDIM YOĞUN DUYGULARLA YAZILMUŞ BU ŞİİRİNİ CANI GÖNÜLDEN KUTLUYORUM KALEMİN KAVİ OLSUN YÜREĞİN HÜZÜN GÖRMESİN EMİ SEVGİ VE SAYGILAR O GÜZELİM YÜREĞİNE TEBRİKLER...
harika bir final
kutlarım..hep böyle yazmaya devam
yine 10 puanlık bir şiir
SANMAKİ BAYRAMLAR BAŞKALARINA SÜPER GEÇER.. HAKLISIN KİMSESİZ OLMAK ÇOK ZOR YA ANALI BABALI ÖKSÜZ OLMAK OLANLARIN ELİNE VARAMAMAK??? ŞİİRLERİME GÜL KOKULU YORUMLAR BIRAKMIŞSINIZ ÇOK TEŞEKKÜRLER EDERİM SAĞOLUN. KUTLARIM BU YÜREK SIZLATAN MISRALARINIZI.. HÜDA ACILARINIZI DİNDİRSİN ESEN KALIN SAYGILAR..10P
Bu sıralar gülmeye hasret kaldık
Yüreğinizi selamlarım
baki selam ve dua ile...
Sn.Hemşerim Hatice Katran,
Yaktı beni sözleriniz, yaktı müzik...Ne diyeyim ki ; söz bulamıyorum bir türlü...
Gurbette Bayram
Duydum bayram gelmiş oraya;
Sen çok sevinçliymişsin,
Hepiniz mutluymuşsunuz
Ana,baba, kardeş.
Ben gelmemişim bile aklınıza,
Düşünmemişsin bile yalnızlığımı,
Anlamamışsın ki acılarımı
Gülmüşsün gün boyu...
Oysa ben; ağladım saatlerce,
Hep oraları,sizleri düşündüm
Buğulu gözlerim bir noktada
Sizlerin hayalini aradı,
Bulamadı ki teselli olsun.
Yalvardım tanrıya,bu ayrılık neden?
Birgün kavuşacağız değil mi?
Ama çok zaman varmış
Ayrı yaşayacakmışız epeyce.
Ben ağlayacak,kanağlayacak,
Ama sen gülecekmişsin...
Şadi Ünal
çok güzel anlatmışsınız,gönlünüze sağlık,birgün,birgün gerçek bayramlara kavuşursunuz umarım..bu dünyada bayram olmaz ki kardeşim..rabbim sizi sevdiklerinizle birlikte cennetine alıp size nur cemalini göstersin,işte o gün gerçek bayramınız olur,dünyada yaşayamadığınız bayramlara mukabil Allah size yanında cennetinde tarifi imkansız bayaramlar yaşatsın,sevgiyle kalın..sinop boyabattan selamlar..
k u t l a r ı m
yüreğine sağlık dizeler herşeyi anlatıyor kavruldum hocam yüreğine sağlık
Yüreği kavuruşundan belli,
ne denli yürekten yazıldığı,
yüreğinize saglıklar dilerken,
Yaradan dan, bayram gibi bayramlar yaşamanızı niyaz ediyorum sevgili Hatice hanım.
Yürek közünüzden eser kalmaması dileklerimle,
kutluyor, muhabbetlerimle selamlıyorum...
Bu güzel ve anlamli siirinize ve katilimci sairlere
...Tebrikler....
»¦«- Hicri Yılbaşınız ve Yeni yılınız Kutlu Olsun..»¦«
Saglık ve esenlik dileklerimle... 2009 Tertemiz beyaz sayfa olarak gelsin...Ve tualinizde istediginiz renklerde tebesümleri yakalamanız dileklerimle.
MUTLULUKLAR
Yeni Yılınız saadet ve umut dolu olsun...
Fatima Humeyra Kavak...
Bu şiir ile ilgili 91 tane yorum bulunmakta