Bayram Sessiz Kalınca Şiiri - Nimet Öner

‎Bayram Sessiz Kalınca
‎
‎Bayram sabahı.
‎Bir yanımda ezan sesi, bir yanımda bombaların çığlığı.
‎Bir yanda çocukların şeker toplayacağı sokaklar,
‎Öbür yanda üstü örtülmeye çalışan küçük bedenler.
‎
‎Diyorlar ki "Bayram kutlu olsun."
‎Ama nasıl kutlanır bir bayram,
‎Sofrası boş bir annenin gözlerinin önünde?
‎Nasıl tebessüm edilir,
‎Kıyısında açlık olan bir dünyanın ortasında?
‎
‎Bayram, paylaşmaktır diyorlar…
‎O hâlde neden hâlâ aç uyuyan milyonlarca insan var?
‎Bayram, barıştır diyorlar…
‎Peki neden çocuklar hâlâ çatışmaların ortasında büyüyor?
‎
‎Susuyorsam, bu küskünlükten değil.
‎Kutlamıyorsam, bu nankörlükten değil.
‎Dua ediyorsam, bu yüreğimin feryadıdır:
‎Allah’ım! Artık bayram gibi bayramlar ver bu insanlığa.
‎
‎Kutlamak içimden gelmiyor
‎Çünkü bayram, ancak bütün çocuklar gülünce bayramdır.
‎Çünkü bayram, kadınların korkmadığı,
‎Savaşların durduğu,
‎Toprağın kana değil buğdaya doyduğu gün kutlanır.
‎
‎Ve ben inanıyorum:
‎Bir gün, gerçekten bayram olacak.
‎Ne zengin fakir ayıracak sofralar,
‎Ne sınırlar ayıracak sevgileri.
‎İnsan, insana merhametle yaklaşacak.
‎
‎O zaman…
‎Ben de kutlayacağım.
‎O zaman Bayramınız mübarek olsun derken
‎Kalbimle, vicdanımla söyleyeceğim.
‎
‎Bugün değil yüreğim
‎Bugün sadece dua günüdür.
‎Bugün sadece insan kalabilme günüdür.
‎Gerçek bayramlar, merhametin hüküm sürdüğü dünyada olur.
‎Henüz orada değiliz.
‎
‎Azra Nimet Öner
‎