Adını andıkça gözlerimde nem
Sanki dağlanmışım yanıyor sinem
Felek ayrılıktan vurdu da bir dem
Bizi ayrı koyan yollar ıslandı.
Hoşçakal demeye varmıyor dilim
Şu serseri gönlüm beni,
Avutmuyor, avutmuyor.
Bu nasıl sevmek Allah’ım,
Geceleri uyutmuyor...
Yüreğim taş değil benim,
Hüzünle geçiyor sensiz akşamlar.
Her gece gönlüme yasın çöküyor.
Hasret deryasında bir taş misali;
Vurdukça dalgalar yosun çöküyor.
Beni ben den alıp gidiyor aşkın.
Beni unuttun mu diyorsun bana,
Seni unutmaya gücüm yeter mi?
Senin sevgin kalpte köz oldu çoktan,
Öyle kolay kolay biter mi bende?
Gönül defterimin tüm sayfasında,
Ben söyledim, sen hep sustun,
Yüreğine kilit astın.
Nedir bilmem bunda kastın,
Bana bir kez aşkım desen.
Eriyorum gündüz gece,
Söyle vicdansıza bende közü var,
Benim onda onun kimde gözü var,
Unuttu mu? Bana neler demişti?
Onun bende Allah şahit sözü var.
Ayrılmayacaktık kıyamet kopsa,
Hırçın dalgasında Karadeniz’in,
Çırpına çırpına gönül batarsın.
Viran bahçelerde bülbül misali.
Gül duyar mı? Feryat figan ötersin.
Çile çekmek midir senin kaderin,
Yine efkâr bastı akşam olunca,
Dayanamam sen aklıma gelince.
Neye yarar bundan sonra sevdiğim,
Susuz bir gül gibi sensiz solunca.
Sızılıyor yüreğim akşam olunca,
Sevmeyen ne bilir derdimi benim
Her gün ızdırap’la geçiyor günüm.
Hasretin şehrinde sanki sürgünüm.
Aramıza giren yollar utansın.
Ben de sönmüyor ki yürek yarası.
Gönlüm şimdi yıkık viran,
Gözüm yolda gelir her an,
Allah için bir söylesin,
Sevdiğimi var mı gören?
Can çekişen bedenimi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!