Ömrümüzün en bakir manzarasıdır çocukluğumuz.
Yaşadığın sürece yol alırsın, yaş alırsın, insanlar değişir, hatıralar katlanır büyür, gördüğün bütün resimler değişir de;
bir tek körpe duyguların taptaze durur belleğinde.
O masum anılar usta bir ressamın fırçasından çıkan tual gibi gözbebeğinde rengarenk döner durur asla silinmez.
O silinmek bilmeyen capcanlı manzarada ailenle, sevdiklerinle birlikte geçirdiğin ilk bayram sabahlarının sımsıcak duygusu vardır.
Seneler sonra yudumladığın çayla, içinden uğurlamaya kıyamadığın ne varsa yeniden gözünde canlanır.
Sarılamadığın, dokunamadığın, gidemediğin her anı burnunda tüter.
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta