Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hüzünlüydü...hissettirdi. Kaleminize tebrikler. Esenlik dileklerimle ve sevgilerimle
Teşekkür ederim Esra Hanım huzurla kalın, selam ve sevgiler.
Alemi fanide mahrumiyetini hissettiği bayram duygusunu, herkesin alemi bakide gerçek bayramlarla telafi etmesi duasıyla.
Tebrik ederim bu güzel şiiriniz için sizi.
Çok teşekkür ederim Emin bey, amin inşallah.
Huzurla, sağlıcakla kalın.
Selam ve saygılar sunar, esenlikler dilerim.
Şiir adeta içine aldı beni. Değerli Şaire şiirinizi o kadar içten bir şekilde kaleme almışsınız ki okuyup da etkilenmemek mümkün değil. Rabbim ahirete intikal eden anne ve babalarımıza rahmet eylesin. Mekanlarını cennet eylesin.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Çok teşekkür ederim efendim , hissederek okuyan gönlünüz var olsun,
selam ve saygılarımı sunarım.
Ne acıdır bazı bayram sabahları kaybettiklerimiz yüzünden değil mi
Kutlarım Hatice hanım
Teşekkür ederim Sahra Hanım selam ve sevgiler.
hayatın içinden bir hikaye , çocuk bekler anne baba didinir karşılamaya sonuç çocuk için hüsran anne baba için çaresizlig güzel bir anlatım kutlarım
Teşekkür ederim efendim saygılarımla.
İnanin Hatice hanim içim yandi siiri okurken
Duygu yoğunluğuyla yazılmıs hüzünlü bir şiirdi
Yureksesin daim ilhamın bol olsun slmlr
Bu şiirin yeri ben de bir başka Zeynep Hanım , içimde kalan uhdenin sızısıydı dizelere dökülen, bu hassas güzel gönlünüz her dem var olsun, sevgilerimle...
Tebrik ederim çok duygu yüklü bir şiir olmuş...
Çok teşekkür ederim Erhan Bey selamlarımla...
Ne babasız ne anasız büyümezsin insan.
Büyümek boy atmaksa zaten kendi oluyor.
Uzatmak istemiyorum.
...
Yüreğinize mutluluk dolsun
Teşekkür ederim Ömer Bey sizin de mutluluğunuz daim olsun.
Anne, baba ve bayram özlemini harmanlamış hüzün yüklü çok güzel bir şiir.
Duygu yoğunluğu yaşadım ve tekrar takrar okudum. Kaleminize sağlık.
Saygılarımla.
Çok teşekkür ederim Zeynel Bey, bu hassas, duyarlı gönlünüze elem hiç bir zaman uğramasın inşallah,
tüm güzelliklerin hayatınızda bir bir vuku bulması dileğimle, selam ve saygılarımı sunar esenlikler dilerim.
Çok derinden gönülden hissedilerek yazılmış duygu dolu bir şiirdi hayat bu işte
Elden ne gelir kimini güldürüyor kimini ağlatıyor son gülen iyi gülermiş duygulu
Bir şiirdi hüzünlenmek elde değil hissederek kendimde bir şeyler bularak okudum
Canı gönülden tebrik ederim saygılar sunarım
Çok teşekkür ederim İlyas Bey, hassas gönlünüze sağlık, tüm güzellikler hayatınızda bir bir vuku bulması dileğimle, selam ve saygılarımı sunuyorum
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta