Bayram Şiiri - Yılmaz Tizgöl

Bakarsan devranın şu gidişine
Usulca dönerken bir iz bırakır
Hatıra bırakmam diye gidenler
Göz yaşı dökecek bir göz bırakır

Her kayan yıldızı kaybolur sanma
Ardında ışıktan bir giz bırakır
Baharlar çiçekle gelirler amma
Ardında hüzünlü bir güz bırakır

Ne kadar mağrursun, bu kadar kinle
Gözlerin kapat da sözlerim dinle
Bardaktan boşalan yağmurlar bile
Diner de ardında bir toz bırakır

Et tırnaktan kopmaz derler sıyrılır
Bizden deyip , ele güne kayrılır
Ayrık otu deyip gülü ayrılır
Eser deli rüzgar dümdüz bırakır

Doğruyum haklıyım bir kez de deme
Unut her şeyi de sevmeyi dene
Merhamet duygusu vurduğun geme
Ah ile boyanmış bir töz bırakır

Erisin içinde buzu dağların
Bir düşün öz ile olan bağların
Değil ölülerin kalan sağların
Feryat ile figan bir söz bırakır

Gündöndüler mecbur dönerler güne
İhtiyaç var mıdır şöhrete üne
Kara kaplı defter koy da önüne
Binlerce satırdan bir cüz bırakır

Eski bayramları arama artık
El öpecek çiçek dal mı bıraktık
Kapını çalarsa yan komşun artık
Vicdanı sızlatan bir yüz bırakır

Yorma yüreğimi yorgunum artık
Eşime dostuma dargınım artık
Sözlerin bin pare kırgınım artık
İçimde ateşten bir haz bırakır

Yılmaz Tizgöl
21/04/2023
MOSKOVA