Bayram Şiiri - İsmail Yiğit

Dillerin yine suskun, lal gibi,
Yokluğun Venüs’ten daha da iri.
Fazlasını istersen en kötüsü güzelim,
Bayramım dünümden bir adım geri.

Benim sunduğum bedel bir gönül teri,
Sana öten bülbülün beleştir yemi.
Hakikat bu değilse durma güzelim söyle,
Bu bayramlı dünyanın ateştir dibi.

Yine senin yurdunda isterdim eğleşmeyi,
Senin şanlı tahtında isterdim beyleşmeyi.
Bir tutam ömrüm senin, bayramlar elin olsun,
Sen varsan isterdim dağ kadar devleşmeyi.

Bugün yine yeni bir yol bulmayı deniyorum,
Benden gayrı hiç kimse kır saçını yolmasın.
Bir umut taşıyorum, ben ondan demiyorum;
Sensiz günüm mü var ki, bırak bayram olmasın?

Sarardıkça yeşillenir bu toprak zemin,
Ben seni her günümde ararım yemin.
İşte selam yolladım rüzgârla demin,
Senin bayram bilmiyor o köftehor dillerin.