Bayrağım Şiiri - Hanifi Çelebioğlu

Niçin bakarsın öyle kederli, mahsun,
Divanen yok, kalmadı benden başka,
Sen ki şehidimin kanı, şerefisin vatanın,
Seni bu hallere koyan şerefsizler utansın.

Şanınla, şerefinle dalgalanırken üç kıta’da,
Asaletin, soyun söylenirdi herbir kıta’da,
Sen mapus, ben mahsun bu kutlu yarım ada’da,
Senden yüksekte bugün pekçok soysuz paçavra.

Fırtına, boran, kar, tipi, hepsi palavra, yalan,
Bilirim beklersin küçük bir ruzgar, soylu olan,
Yakarım, yanarım, olurum kutlu bir rüzgar sana,
Dalgalanırsın yine nazlı nazlı, tüm alemin semalarında.

Türk’üm ben, Oğuz’dur soylu boyum,
Tanrı dağı kadar mazi’dir benim kutlu soyum,
Yarın geç olur, ayrılsın bedenimle boynum,
Şafakla dalgalanmazsan tüm alemin semalarında.

Pek çok sevdalın vardı, seninle oldu hepsi yüce,
Kimi şimdi uçmağ’da şerefle, kimi sefa aleminde cüce,
Bir ben kaldım aşığın, bir sen mahsun, şu kutlu beldede,
Beni garip, seni mahzun koyan şerefsizler utansın.

Beşbin Bozkurt fidan oldu uğruna, kara toprakta,
Fidanlar boy verdi, ben oldum soylu meyvesi,
Büyüdüm, vuruldum, serpildim al’ında beyazında,
Yaktı, kavurdu içimi, ruhumu, renginin her zerresi.

Al, feda canım, boya beni de kan kızıl rengine,
Yeterki, yeterki sen çık yükseklere, dengine,
Haram olsun, anamın ak sütü, babamın asaleti,
Dönersem sevdamdan, çıkarmazsam seni göklere.

Gazilik nişanı mermi dursada şerefle vucudumda,
Dikmezsem seni arşı-aleme, dolsun başım da kurşunla,
Haydi kalk, direk et, sarıl boynuma, yüksel ufuklara,
Gülsün artık, gülmeyi unutan şu Bozkurt soylu bahtı kara.

Bozkurt’tu anam, doyamasam da içtim helal sütünden,
Asildi atam, görmesem de geldim kutlu ağbudun’dan,
Doyurdum ruhumu, kaynağı Kur’an, öğüdü Orhun’dan
Kalk artık, ısıt beni kızıllığında, göklerde dalgalan.