mutlu olduğunu
hatırlat kendine
ne kadar şanslı olduğunuda
bir gönül tarafından sevildiğini
sevebildiğini kendininde
hani
hatırlıyormusun o günleri
bu caddede eski evler vardı
bize geçmişten öyküler sunardı
beyaz kelebek gibiydi tülleri
benimkisi bir düştü
gerçekleşmesi imkansız
bazı zamanlarda görülmüştü
ama plansız programsız
dolardı gecelerime
hüznün ıslaklığı
aydınlatmazdı,mum ışığı
sensiz karanlığı
kalpsizmiydiler neydiler
yolunda gitmeyen arabanın ardından
bakakaldım şuursuzca
işime gelmedi kuşları salıvermek
ben yem vermeyi tercih ettim
tutunamadım son tırmanışımda
benimkisi yazmak değil
yazmaya çabalamaktı
kalemi her elime alışım
yeni bir ızdırab
yeni bir acı dalgasıydı
bütün uğraşlarım
tapınır durur ilahlığına
sandığına,hiç olamayacağını
bile isteye
doymaz bir kuruntu
alışılamaz bir devinim
daralması zordur onunla
bazen düşünürüm
acaba ay
yukarıda tek başına
ne yapıyor?
yalnızlık hissediyor mu? diye
sonra,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!