uzaklara yürüdü
ayaklarında derman kalmamıştı
sanki taşımak istemiyorlardı onu
vücudu keskin bir sirke
kesip duruyordu elbiselerini
ya gözleri,ha kapandı
güllük gülistanlık
olduğunu mu? sanıyorsun,her şeyin
yaşadığını bildiğinde
mikropların
taşırabildiğin kadar
yeni bir dünyaya gebeyken toprak
ağır,sancılı
sakın boş gözlerle onu desteksiz bırakma
seçilmişlerin yurduna girer gibi
ağır aksak,yalınayak
sakın boş gözlerle kendini
İnanırım
Söylediğin her yalana
Yalan olduğunu bile bile
Yanlış yaptığımı zannetme
Başka ne yapabilirim ki?
İlgisiz mi? kalayım
Sert bakışlı
Demiri delebilecek gibi bakan
Bembeyaz bir oya gibi nakışlı
Baktığında yürekleri yakan
Gözlerde bazen birilerini özler
hiçbir şey değil
sana yazdıklarım
buruşturup attığında bile
üzülmüyorum, onları
neden üzüleyim ki!
Onunla ilgisi olmayan
Bir bakımlık zincir halkası
Sallanıp dururken boynunda
Güneş kadar parlaktı
Yanıp sönen ışıkları
İnandıramıyordu
bu gün tekrar karşılaştığımızda
gözlerinin içi gülüyordu
hani insan bir şey söylemek isterde
söyleyemez
işte öyle bir an
dudakların kelimelere dokunuyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!