Emaneten yaşıyorum
Aşıkımı emanet
Canımı emanet
Topluyor bavulunu giden
Beyaz kalıyor üzerinde tül tül
Toprağa soyunuyorum
Karadır ölüm karamı kara
Yumduğum göz
Kapanıyor yavaş yavaş
Bir sandıktayım
Çivilerim çakılmış
Üstüm örtülmüş
Pulsuz mektuplarım
Birikti posta kutusunda
Kurşunun önü açılmış tükenmiş hayata
Silinmiş dün ve buğün
Yumuşaktır hayat
Ne sen okuyabilirsin yazdıklarımı
Ne de ben anlatabilirim artık
Kayıt Tarihi : 29.11.2012 19:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!