Bavullar Vardı Şiiri - Emre Doğan

Bavullar vardı tonlarca yük gibi, altında ezildiğimiz,
İçinden fışkıran anıları sıkıştırıp tepiştirdiğimiz,
Ve gözyaşlarım vardı ikimiz için akıttığım.

Seni bana getiren ve ezberlediğimiz merdivenleri son kez inerken,
Damarlarımı birbirine bağlayan köprüde yıkım var yıkım.
Ve gözyaşlarım vardı.
Sana ve bize.
Bu kısa zamanda bağlanan bize.
Çabuk ayrılan, kopan sana.
Ayrılamayan bana.
Ağlayan…

Bu yüzden işte hiç sevmem,
Kalmayı değil gitmeyi hatırlatır bana bu yüzden,
Tepemizden uçan leylekleri göremeyeceğimizi hatırlatır bu yüzden,
Senden ayrılmayı hatırlatır,
Bu yüzden sevmem bavulları…

Kahverengi olurdu hep, giden halıların üstüne serilen hatıralarım gibi
Bana hep öyle gelirdi ayrılık vakti zamanını şaşmaz, düşmez kalmaz,
Sırf benim için,
Bu yüzden sevmem bavulları.