Toplanmıştı bavul,
İçinde yorulmuş bir kalp vardı,
Bavula sığmayan.
Ağır ağır aksayan bir ihtiyar gibi bir bakış attı,
Son bir kez.
Bavula sığdıramadığı kalbini,
Gözleriyle oturttu ardında bıraktıklarına.
Gitmeliydi son kez,
Zaman gelmişti.
Gözlerinde dışarıdaki yalancı maviliğin yansıması,
Aklında bıraktıkları.
Yürürken son kez mırıldandığı sözlerle,
"Kimseye etmem şikayet".
Soz sözleriydi.
Kayıt Tarihi : 12.3.2024 12:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!