Güneş, yavaş bir hatırlama gibi
sürünüyor kentin taşlarına.
Kuşlar dönmekten vazgeçmiş,
bir yerlere varmak istemiyorlar artık.
Ben de istemiyorum.
Sen bilmezsin, beklemek nasıl bir yangındır,
Gece susar ama iç yanar, sessizlik kandırır.
Bir adım atsaydın ya, nice dağlar inerdi,
Sen durdun... Belki de hiç gelmek istemedin.
Ben mi çok anlattım, yoksa sen mi hiç dinlemedin?
Bir gece indi usulca, sustu cümle kelâm,
Göğe baktım, yıldızlar suskun, gönlümde hicrân.
Rüzgârın dili vardı, eski bir duâ gibi,
Adını fısıldıyordu, kalbimde sabâ gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!