Batuhan’ım Uluya GÜLCE Şiiri - Osman Öcal

Su
Yandı,
Yürekler
İçip kandı.
Kanı kanımca,
Bir bebek uyandı,
Aslan gibi kükredi,
Yer sarsıldı gök titredi.

Hoş geldin bebeğim hoş geldin balam,
Yad elde övüncüm uzakta kalam.
Tanrıma şükürler Tanrıma selam;
Gözler kurt mavisi verene kurban.

Gözün aydın oğul gözün aydın kızım!
Şen tütsün ocağınız, sönmesin.
Kim bilir, geleceğin muştusu
Yarı yoldan dönmesin.
Dua edelim Tanrı’ya,
Bayrak yere inmesin.

Ey ulu Tanrım!
El açtık huzurunda.
Bir oğul verdin,
Aşkı uyar ruhunda.
Başı baş eden
Akıldan üstün akıl.
Nimetini bol,
Verdiğini kutlu kıl.

Er ola çevik ola yiğit gerek uluya;
Er ola zaman densiz Batuhan’ım uluya.

Yer arsız olsa bile nal çatlata al tayı;
Yararsız han han değil ululaya Altay’ı.

Osman ÖCAL