Battaniye Şiiri - Yusuf Konur

kar yağıyor, eskimiş şehrim boğuk havasından çıkıp kendini beyaza bürüdü,
kuşlar gitti, serçeler de öyle,
bir portakal ağacı ilk defa mutsuz baktı bana,
menekşeler o gece çok üşüyordu, battaniye istedim annemden hemen.

bembeyaz sokaklar içinde çocuklar, bir dünya dolusu mutluluğu, mutluluğu Allah'a döktü çocuklar,
menekşeler ne güzeldi o gece,
birde çocuklar...
menekşeler etrafında koşarken çocuklar, çocuklar mutluluğun içinde üşüyorlardı,
hemen koştum, koştum, seslendim anneme,
-anne tüm çocuklara ve menekşelere battaniye lazım.