Batman Şiiri - Maruf Özülkü

Gönlümün ser levhası sensin ey şehr i Batman
Nerde olsam olayım, ocağımsın her zaman

Bir tarafın yemyeşil bir tarafın toz duman
Gözlerin neşe saçar, gönlün eleme umman

Dağ taş yanar derdime, toprak ağlar halime
Dokunma boğulursun ah ile dolmuş cihan

Her keyifte endişe, her lezzet acı damlar
Her niza bir kargaşa, her taş bir kafa yarar

Keşke deme boş yere, dert gider, derman bakar
Bahar hüsne meftundur, hazan hep hüzne ağlar

Bir şehir ki, cenk etmiş zulmetle yarım asır
Her tarafı cerahat, eli ayağı nasır

Bir şehir ki, ihanet yaşamış göbeğinde
Hep şafağı saklamış, korkuyla eteğinde

Sular akmış yıllarca yukardan aşağıdan
Bir bereket akarı bulmamış emeğinde

Bir şehir ki, toplamış hasadı harmanından
Sonra bir ateş gelmiş yakmış utanmazından

Okumuş kitapları, idrak taşımış zihne
Hep bir hain örs inmiş, şiddet ile beynine,

Ve gün gelmiş bahara emek veren ellere
Merhaba demiş felek, çileli gönüllere

Gül yüzlü cengaverler aşkla çıkagelmişler
Yüzünü gizleyenlerin maskesini delmişler

Hasankeyf'in tarihi değil, ruhu kadimdir
Mereto dağ değildir, asalettir azimdir

Tımok'dan ta Kıre'ye hep aynı hikaye var
Herkes yaşamış-ölmüş, sadıka kinaye var

Sadakat bir iksirdir, nurlu alınyazımdır
Şehrimin talihini açacak bir tılsımdır

Ey Batman, adım adım yürüdük senin ile
Kimseye zulm etmedik, etmeyiz bile bile

Bugün bir başka bakıp gülüyorsun yüzüme
Sende, beni şaşırtan bir hal var, nedir söyle

Öyle bir şey söyle ki, heyecan dolsun şehre
Rayiha dolsun hava, güller taşsın her yere

Vicdanlar dolsun şehre, batman batman vicdanlar
Bir fazilet yaşasın, herkes; bütün insanlar